.
ทุกครั้งเวลามีม็อบ นอกจากจะติดตามความเคลื่อนไหวบนเวทีแล้ว อีกความสนุกที่ตัวเองเฝ้ารอคือ ‘เอ็ม’ จะมองเห็นอะไร และถ่ายทอดสิ่งที่เขาเห็นออกมาให้คนอีกเป็นหมื่นเป็นแสนคนได้มีส่วนร่วมในประสบการณ์นั้นผ่าน ‘ภาพ’ ของเขาอย่างไร
.
ว่ากันว่า งานสื่อสารมวลชนคือร่างแรกของประวัติศาสตร์ ในช่วงปีที่ผ่านมา ‘เอ็ม’ ช่างภาพหนุ่มวัยไม่ถึง 25 ปีของ 101 ทำหน้าที่บันทึกประวัติศาสตร์ผ่านกล้องคู่ใจ สองมือ และสายตาของเขา แบบไม่กลัวเหนื่อย
.
จากวิกฤตโควิด-19 ถึงวิกฤตการเมืองไทย ‘เอ็ม’ บันทึกประวัติศาสตร์ใน ‘ปีที่มิอาจหันหลังกลับ’ ได้อย่างน่าจดจำ
.
ในความเศร้า เราเห็นนักสู้ ในความกลัว เราเห็นคนกล้า ในความฝัน เราเห็นความจริง
.
สำหรับผม เสน่ห์ในงานภาพของ ‘เอ็ม’ คือ ในภาพหนึ่ง เรามองเห็นหนึ่งภาพผ่านสายตา – แน่ละ, สวย ทรงพลัง – แต่มากไปกว่านั้น เราก็ยังเห็นอีกหนึ่งภาพผ่านหัวใจและสมองด้วย เป็นภาพซ้อนทับในเบื้องหลังและเบื้องลึก ภาพที่ชวนให้เราคิดและรู้สึกถึงสิ่งที่ไม่อยู่ในภาพ มือที่มองไม่เห็น คนที่คุณก็รู้ว่าใคร และโครงสร้างที่ไร้ตัวตน
.
‘เอ็ม’ ผสานสองภาพในหนึ่งภาพของเขาได้อย่างน่าตื่นเต้น เป็นส่วนผสมระหว่างฝีมือช่างภาพ ความคิดสื่อพันธุ์แท้ และหัวใจนักเล่าเรื่อง ที่สร้างเซอร์ไพรส์ให้เราเสมอ
.
สำหรับผม ผลงานภาพเหตุการณ์ 16 ตุลาคม ณ สยามสแควร์ ของ ‘เอ็ม’ ด้านล่างนี้คือ ‘ภาพแห่งปี 2020’ ในใจตัวเอง น่ายินดีที่ภาพนี้ได้เข้าชิงรางวัลสื่อมวลชนเพื่อสิทธิมนุษยชน สาขาภาพถ่าย ประจำปี 2563 ของแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล ประเทศไทย ร่วมกับช่างภาพมากฝีมืออีกหลายคน
.
ตอนนี้ทางแอมเนสตี้กำลังเปิดโหวตให้ผู้ชมเข้าไปลงคะแนนให้ภาพที่ชื่นชอบกันอยู่ด้วยกติกาหนึ่งไลค์ หนึ่งคะแนน ใครชอบภาพไหนก็เข้าไปลงคะแนนเป็นกำลังใจให้เหล่าช่างภาพกันได้ครับ
.
ลงคะแนนเสร็จ อยากชวนให้เข้าไปชมภาพบันทึกประวัติศาสตร์ 2020 ของ ‘เอ็ม’ กันต่อในอินสตาแกรม The101.world มีอีกหลายภาพที่ชวนให้คิดต่อและรู้สึกต่อกันอีกไกล
.
และชวนติดตามผลงานของ ‘เอ็ม’ ต่อในปีหน้าผ่านทางช่องทางต่างๆ ของ 101 รอดูว่าเขาจะมองเห็นอะไรใน ‘ปีแห่งการเดินหน้าต่อ’