ครูกับศิษย์

การเป็นครูบาอาจารย์มันดีตรงที่เปิดโอกาสให้เราได้เจอ ‘คนหน้าใหม่’ ในชีวิตทุกๆ ปี … บางคนช่วยจุดไฟเติมพลังในใจเราไม่ให้มอดดับ บางคนช่วยพาเราย้อนมองเห็นตัวเองในอดีต บางคนเตือนให้เรามองโลกแบบไม่ทิ้งอุดมคติด้วยคำถามอันซื่อใสแทงใจดำ บางคนช่วยตบหัวเราให้กลับคืนสู่โลกความจริงเบื้องหน้า บางคนช่วยให้เราไม่ลืมคำตอบว่าตัวเรามาเป็นอาจารย์ทำไมแต่แรก

และหลายคนกลายสภาพจากลูกศิษย์ในวันนั้น มาเป็นพี่เป็นน้องเป็นมิตรสหายที่ผูกพันกันในวันนี้

ผมเป็นคนโชคดีที่ได้พี่น้องจากการสอนหนังสือมาหลายคน โชคดีที่ได้มีโอกาสทำงานร่วมกับมิตรสหายมากหน้าหลายตาเหล่านั้น และยิ่งโชคดีที่กลุ่มคนที่ผมไว้ใจที่สุดก็ยังคงทำงานอยู่ข้างๆ กันแบบ ‘เกินร้อย’ จนทุกวันนี้

ตลอด 15 ปีในชีวิตอาจารย์ ผมรู้สึกว่าตัวเองผ่านจุดพีคมาสามครั้ง มันเป็นประสบการณ์เรียนรู้อันน่าตื่นตาตื่นใจร่วมกับศิษย์สามคน สามคนสามแบบ ประสบการณ์เหล่านั้นยิ่งทำให้ผมเชื่อมั่นในคุณค่าความหมายและพลังของอาชีพนี้

น้องรักทั้งสามคนในวันนี้ คนหนึ่งเรียนจบเอกกลับมาเป็นปีแล้ว มีบทบาทโลดแล่นทั้งในไทยและเทศ งาน(วิชา)การเจริญก้าวหน้าดี งานบ้านก็อบอุ่น มีภรรยาดี มีต้นไม้ใหญ่เต็มบ้านใหม่ อีกคนหนึ่ง เพิ่งได้ทุนใหญ่ กำลังเตรียมจะไปเรียนต่อยาว ถ้ารักษาเนื้อรักษาตัวดีๆ สังคมไทยจะได้นักคิดที่แหลมคมและครบเครื่องมาสร้างสรรค์วงวิชาการ ส่วนอีกคน ห่างหายไปเรียนโทที่อเมริกามาสามปี ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องเลย จนวันนี้เขาเติบใหญ่กลับมาเสียที พร้อมกับตัวตนใหม่ที่ก้าวไกลขึ้นและความสำเร็จที่น่าภูมิใจหลายเรื่อง

ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับ มาสนุกกับประเทศไทยกันต่อ ขั้นแรกไม่ขออะไรมาก อย่าเพิ่งด่วนช็อกหรือสำลักความสุขหมดแรงไปซะก่อนเท่านั้นเอง

Print Friendly