ปีที่แล้วไม่ใช่ปีที่ดีของผมเท่าไหร่ ปลายเดือนเมษายน คุณยายจากไปในวัยย่าง 102 ปี ปลายเดือนพฤศจิกายน คุณพ่อก็จากไปกะทันหันในวัย 70 ปี ไม่นับการสูญเสียอีกหลายคนหลายเรื่องหลายราวระหว่างปี ด้านสุขภาพกายก็สูญเสียความเข้มแข็งไปมาก ป่วยเป็นไซนัสอักเสบตลอดทั้งปีและหนักหนาขึ้นเรื่อยๆ ส่วนสุขภาพใจก็ห่างไกลจากคำว่าสมบูรณ์ รู้สึกเสียสมดุลและสั่นคลอน เรียกว่าด้านชีวิตส่วนตัวคงไม่ใช่ปีที่น่าจดจำ ยิ่งหันมามองบ้านเมือง ยิ่งพบเจอความสูญเสียแก่นแกนสำคัญสารพัดสิ่ง
แต่ชีวิตก็ดำเนินของมันต่อไป ความสูญเสียต่างๆ ทำให้ได้เรียนรู้ชีวิตในมุมใหม่ๆ ที่ไม่ค่อยได้เผชิญ ได้ทบทวนตัวเองหลายเรื่อง ทบทวนแล้ว บางเรื่องก็ปรับเปลี่ยนให้ดีขึ้นได้ บางเรื่องก็ยังทำไม่ได้ ปีที่ผ่านมาได้มองเห็นและรู้สึกหลายอย่างที่ไม่เคยเห็นและรู้สึกชัดขนาดนี้ บางจังหวะเวลาก็รับมือกับมันได้ บางจังหวะก็ไม่ได้ รู้สึกตัวบ้าง ไม่รู้สึกตัวบ้าง วางได้บ้าง วางไม่ลงบ้าง ช่วงวางไม่ลงก็แบกไว้หนักหน่อย
เมื่อชีวิตมันดำเนินของมันต่อไป ไม่ได้รอให้เราพร้อม เราก็ต้องเคลื่อนไป ระหว่างทางก็เรียนรู้ไป ฝึกฝนไป อยู่กับมันไป ทำหน้าที่ต่างๆ ของเราต่อไปตามธรรมชาติ บางเรื่องก็สู้ต่อไปได้ บางเรื่องก็ต้องรู้จักยอม
อยากขอบคุณเพื่อนฝูงจำนวนมากและครอบครัวที่ช่วยแบกและช่วยประคองชีวิตหลายเรื่องไว้ และช่วยสร้างสรรค์สิ่งดีๆ หลายเรื่องร่วมกันในปีที่ผ่านมา โดยเฉพาะทีม The 101% และขอโทษเพื่อนฝูงและครอบครัวในความผิดพลาดและความล้มเหลวหลายเรื่อง หวังว่าปีใหม่นี้จะทำหลายเรื่องได้ดีขึ้นกว่าเดิม
อยากขอบคุณเอ๋เป็นพิเศษในปีที่ผ่านมา ในทุกความหมายของคำว่า “เพื่อน” … ขอบคุณจริงๆ
ชีวิตดำเนินต่อไป ตัวเราก็วิวัฒน์ตามไป น่าติดตามว่าปีนี้ชีวิตมันจะเคลื่อนพาเราไปไหนต่อ เราจะวิวัฒน์ไปถึงไหน และเราเองจะพลิกพาชีวิตไปทางไหนต่ออีก หวังว่า (และพยายามว่า) มันจะเป็นอะไรที่ดีขึ้น งามขึ้น นิ่งขึ้น ลงตัวขึ้น และสมดุลขึ้นกว่าเดิมทั้งชีวิตทั้งตัวเรา
สวัสดีปีใหม่มิตรสหายทุกคนครับ ขอบคุณและขอบคุณ มาเดินกันต่อ อยู่กันต่อ หวังว่าจะยังได้โคจรอยู่ข้างกัน และมีวันเวลาดีๆ ร่วมกันตามสมควร
ด้วยรัก