นั่นคือ ประสิทธิภาพและความคุ้มค่าในการใช้จ่ายเงินงบประมาณ, ความโปร่งใส การมีส่วนร่วมของภาคประชาชน และการป้องกันการแสวงหาผลประโยชน์ในกระบวนการงบประมาณ, การขาดดุลงบประมาณอย่างเรื้อรัง, ความสามารถในการหารายได้ของรัฐ, แผนบริหารจัดการเงินกู้, ความเสี่ยงเรื่องหนี้สาธารณะ และศักยภาพของการเติบโตทางเศรษฐกิจในอนาคต

.

แม้ระดับของ “เงินคงคลัง” ที่เหลือน้อยไม่ได้เป็นตัวชี้ตรงๆ ว่ารัฐใกล้ถังแตก ดังที่นักเศรษฐศาสตร์หลายคนได้อธิบายแล้ว แต่นั่นก็แปลว่า มันบอกไม่ได้เหมือนกันว่ารัฐจะไม่ถังแตกในอนาคต

.

อย่าเพิ่งวางใจ เพราะอนาคตของเศรษฐกิจไทยจะเป็นเช่นไร จะถังแตกหรือไม่ ส่วนหนึ่งก็ขึ้นอยู่กับประเด็นท้าทายทางการคลังข้างต้นเป็นสำคัญ

.

การถกเถียงที่ตั้งต้นจากเรื่องเงินคงคลังไม่ควรยุติแค่เรื่องนิยามความรู้ว่าด้วยเงินคงคลัง และยิ่งไม่ควรเป็นเหตุให้หยุดตั้งคำถามและติดตามตรวจสอบรัฐบาลในเรื่องความยั่งยืนทางการคลังต่อไปครับ