……….
เทรนเนอร์: เดี๋ยวนี้พี่ลดไอติมลงหรือยังครับ
ผม: เหลือวันละครั้ง นอกบ้านครั้งหนึ่ง ในบ้านครั้งหนึ่ง
เทรนเนอร์: ฟังแล้วเจ็บจี๊ดเลย พี่พยายามลดให้เหลืออาทิตย์ละสามครั้งได้ไหม
ผม: ไม่ได้ ชีวิตผมขาดไอติมไม่ได้ เหมือนชีวิต …(ชื่อเทรนเนอร์)… ที่ขาดผู้หญิงไม่ได้อ่ะ
เทรนเนอร์: ผมขาดผู้หญิงได้พี่ ผู้หญิงต่างหากที่ขาดผมไม่ได้!
……….
ผม: เดี๋ยวนี้เอ๋มันวิ่งวันละห้ากิโล บางวันก็สิบโล อยากแข่งกับเค้าได้มั่ง
เทรนเนอร์: ตอนนี้พี่ก็สู้เขาได้อยู่แล้วนี่ ทำอยู่ทุกวัน วันละหลายโลเลย
ผม: ตรงไหนมิทราบ
เทรนเนอร์: กินวันละห้ากิโลไง
……….
เทรนเนอร์: ต่อได้แล้วพี่ จะพักก็ไปพักที่บ้านโน่น
ผม: พักห้านาที ไม่ไหวแล้ว คนเราต้องยอมถอย 1 ก้าว เพื่อก้าวไปข้างหน้า 10 ก้าว
เทรนเนอร์: ของพี่นี่มีแต่ถอย 10 ก้าว ไม่เห็นจะก้าวหน้าไปไหนสักก้าวเลย
นี่พูดถึงผมหรือประเทศไทยเนี่ย!
……….
เทรนเนอร์: เซ็ตต่อไป … เอ้า พร้อมยังพี่
ผม: ยัง! พักก่อน เหนื่อย!
เทรนเนอร์: ผมก็เหนื่อยเหมือนกันพี่
ผม: เอาแต่สั่งอย่างเดียว จะไปเหนื่อยอะไร
เทรนเนอร์: เหนื่อยใจ … กับพี่นี่ไง !!
……….
เทรนเนอร์: พี่ต้องเริ่มควบคุมอาหารแล้วนะครับ ต่อไปนี้พี่กินอะไร พี่ถ่ายรูปอาหารส่งมาให้ผมดูด้วย จะได้ช่วยกันคุม
ผม: เอาจริงเหรอ คิดดีแล้วนะ?
สองวันผ่านไป …
ผม: (พิมพ์แมสเซจหาเทรนเนอร์) ส่งรูปงานวันเกิด หลังกินข้าวเย็นครั้งที่สองมาให้ครับ
(กดส่งรูป)
……….
เทรนเนอร์: เมื่อคืนพี่กินช็อกแลตตอนดึก กินเยอะขนาดไหนครับ
ผม: ครึ่งแท่งเอง
เทรนเนอร์: โอเคครับ ตอนนี้พี่ต้องช่วยผมด้วยนะครับ ต้องคุมอาหารแล้วนะครับ อีกครึ่งควรทำไงครับ
ผม: อ๋อ อีกครึ่งกินไปก่อนแล้ว คืนวานซืน
……….
เทรนเนอร์: วันนี้ไปงานเลี้ยงรุ่นอย่ากินเบียร์เยอะนะครับ
ผม: ไม่กินๆ ผมสายของหวาน ไม่ใช่สายของเมา
เทรนเนอร์: กินไอติมทุกวันแบบพี่ พี่กินเบียร์ไปเหอะ
……….
