บ่ายวันนี้ประชุมกอง 101 กันอยู่ ทีมงานแจ้งข่าวว่าพี่โต้ง – ฐากูร บุนปาน จากพวกเราไปแล้ว
ฟังแล้วใจก็หาย เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้กล่าวอำลาและขอบคุณในมิตรภาพที่พี่โต้งมีให้เสมอ
ช่วงที่ไม่สบายใหม่ๆ มีโอกาสได้ไปเยี่ยมพี่โต้ง และยังได้แชตคุยกันเป็นระยะ พี่บอกว่า สบายๆ มะเร็งเรื่องเล็ก หงุดหงิดเก๊าต์มากกว่า (ฮา) สู้กันไป ทำกับมันให้เป็นเรื่องปกติ มันก็ปกติ อยู่กับมัน ปรับตัว ว่ากันไปเป็นขั้นเป็นตอน
แล้วพี่โต้งก็ลุกขึ้นมาทำงาน เท่าที่ทำได้ เชียร์แมนยู เท่าที่เชียร์ได้ และไม่เคยหยุดอ่าน คิด เขียน
หลายปีที่ได้อ่านเขียน กินข้าวคุยกัน ถ้าจะมีอะไรสักชุดหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าพี่โต้งคงอยากฝากฝังมิตรสหายให้ลุยกันต่อ สิ่งเหล่านั้นน่าจะเป็น …
1. บ้านเมืองที่เป็นประชาธิปไตย
2. เศรษฐกิจไทยที่เข้มแข็งและเป็นธรรม เป็นเศรษฐกิจที่มีชีวิต มองเห็น ‘คน’ ที่อยู่ในนั้น
3. สื่อสารมวลชนที่อยู่รอดจากพายุ disruption ได้อย่างมีคุณภาพ
4. วงการหนังสือที่หลากหลาย สร้างปัญญาให้สังคม
และ … 5. แมนยูได้แชมป์พรีเมียร์ลีก 555
ทั้งหมดจะเป็นไปได้ (อาจจะยกข้อ 5. ไว้ข้อหนึ่งก็ได้) ก็ด้วยคำพูดที่พี่โต้งกรอกหูผมตลอดเวลาที่รู้จักกัน
“รวมกันมีโอกาสไม่ตายหมู่ แต่แยกกันอยู่ ตายเดี่ยวแน่นอน”