เคยไปดูบอลที่โอลด์แทรฟฟอร์ดครั้งเดียว เป็นวันเกิดป๋า 31 ธันวาคม วันนี้เมื่อ 9 ปีก่อน

.

ฝากน้องชายที่เรียนอยู่อังกฤษซื้อตั๋วให้ล่วงหน้าหลายเดือน ตื่นเต้นมาก เพราะอาจจะเป็นครั้งเดียวในชีวิตที่ได้ดูแมนยูต่อหน้าต่อตา ตั้งใจเลือกคู่ปลายปีเจอแบล็คเบิร์น ซึ่งฤดูกาลนั้นหนีตกชั้น อยากดูเทศกาลถล่มประตู

.

ถึงวันจริง ใจนี่รอเลยครับ สองนัดก่อนหน้า ผีแดงถล่มฟูเล่มและวีแกนมานัดละห้าลูก แถมนัดนี้มาเจอทีมบ๊วยด้วย จะสุดขนาดไหน

.

ก่อนคิกออฟ มีการร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์เซอร์อเล็กซ์ หันไปมองกลุ่มนักเตะ อ้าว ไม่มีรูนี่ (มารู้ทีหลังว่าไปซ่ากินเลี้ยงงานปีใหม่ เลยโดนท่านเซอร์ตัดออกจากทีมกับกิ๊บสันและอีแวนส์) อ้าว ราฟาเอล มายืนมิดฟิลด์ตัวกลางเฉย

.

แต่ไม่เป็นไรสู้กับทีมอันดับ 20 ของตาราง ไม่มีปัญหา สบายๆ

.

เปิดมาไม่นาน อ้าว ยาคุบุ ยิงนำเฉย จบครึ่งแรก สกอร์ 0-1

.

นึกในใจ ได้มาดูแมนยูของจริง ไล่หลัง แซงชนะ ครบรสๆ

.

เปิดครึ่งหลังมาแค่ห้านาที อ้าว โดนไปอีกลูก ยาคุบุคนเดิม ตาม 0-2

.

ในใจท่องแต่ แมนยูของจริงๆ ได้ดูแซงสามลูก โชคดีแท้ๆ

.

แล้วก็เริ่มได้เห็น ถัดมานาทีเดียว เบอร์บาซัดลูกแรก อีกสิบนาที ซัดซ้ำอีกลูก

.

ไงละ แมนยูของจริง 2-2 แล้ว

.

อีกสิบนาทีก่อนหมดเวลา ลูกสามก็มาจริง

.

อ้าว 2-3 แบล็กเบิร์นยิงซะอย่างนั้น

.

ไงละ แมนยูของจริง บ๊วยซัดคารัง

.

อ้อ นัดนั้นมีพอล ป๊อกบา นักเตะดาวรุ่งทีมเยาวชนนั่งสำรองข้างสนามอยู่ด้วย ฤดูกาลนั้นเป็นปีหมดสัญญา ตอนหลังอ่านสัมภาษณ์ป๊อกบา เขาบอกว่านัดนั้นเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ตัดสินใจลาทีม เพราะขนาดไม่มีมิดฟิลด์ตัวกลางทีมชุดใหญ่ ท่านเซอร์กลับเลือกแบ็คขวาอย่างราฟาเอลลงตัวจริงก่อนเขา

.

นี่ละครับ ประสบการณ์ที่โอลแทรฟฟอร์ดครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต แต่ยังไม่จบนะครับ นัดต่อไปบนแผ่นดินอังกฤษ แมนยูออกนอกบ้านโดนนิวคาสเซิลถล่มอีก 3-0 เพื่อนๆ แฟนผีต่างประสานเสียงบอก มึงกลับไทยเถอะ

.

ถ้าจำไม่ได้ว่าฤดูกาลไหน นี่คือฤดูกาลที่นัดสุดท้าย แมนยูชนะซันเดอร์แลนด์แล้ว รอฟังผลซิตี้ ซึ่งยิงแซงวีแกนท้ายเกมเฉย สุดท้ายยูไนเต็ดกับซิตี้แต้มเท่ากัน ซิตี้เลยคว้าแชมป์ไปครองด้วยประตูได้เสียดีกว่า

.